Een dagje school

He lieve mensen
Bedankt voor jullie leuke reacties en mail! Goed om te horen dat het allemaal z’n gangetje gaat daar.

Wij beginnen hier ook te settelen en alles begint te wennen. Daarom een verslag van een doorsnee dag.
Rond 6 uur ’s ochtends staan we op, ontbijten en drinken op luxe ochtenden in de ochtendstilte een bakkie koffie. Dan is het voor Ghanese begrippen nog lekker koel en fris.
Tussen half acht en acht uur komt de schoolbus aan, opeens is de rust verdwenen en lopen er een stuk of 45 kabouters rond. De kids ontbijten eerst met rijst of iets anders wat ze meegenomen hebben vanaf huis. Door de meeste gerechten zit vis en eerlijk is eerlijk, heel lekker ruikt dat niet als je net wakker bent, maar het went.
Na het ontbijt gaat de bel, dan is het tijd om met elkaar ‘Het onze Vader’ op te zeggen, het volkslied te zingen en de klas in te marcheren. Dit wordt elke ochtend en middag gedaan. Hoe verder in de week, hoe meliger dit tafereel wordt! Maandagochtend staan ze vaak half slapend in een rij, op de automatische piloot wordt alles opgezongen. Maar vrijdagmiddag is het altijd chaotisch en erg balorig en is er van de nette rechte rij van maandag nog maar weinig te vinden.
Van half negen tot tien is het eerste blok, daarna van half elf tot twaalf, dan is het lunchpauze en daarna nog een blok van één tot half drie. Zo hebben we elke dag allebei drie groepjes, soms twee en dan werken we ’s middags opdrachten uit voor een andere dag.
We hebben zelf wat lesjes gemaakt en die gekopieerd. Zo krijgt elk kind een lesje dat het zelf moet maken. We hebben van die letter-overschrijfopdrachten gemaakt zodat ze ook leren netjes te schrijven en opdrachten dat ze woorden bij plaatjes moeten zoeken, rekenoefeningetjes, maar ook puzzels en nummertekeningen.
(Alles bij elkaar hebben we de afgelopen twee weken een kopie of 500 gemaakt. )

De kinderen lijken ondertussen aan ons gewend en lijken onze aandacht erg leuk te vinden. We zijn nu niet meer Obruni’s (blanken), maar Obruni kokroo (bruine/rode blanken). Ze hebben door dat ze met ons ook gewoon kunnen geinen en spelen. Afgelopen week hadden we 20 kinderen achter ons aan met lange grassprieten, nadat we ze hadden laten zien dat je elkaar daarmee kan kietelen. Helemaal niet slim om ze dat te leren ;-)

Rond 15 uur worden alle kinderen in de bus gepropt (letterlijk!) en rijdt de bus weg (soms met wat aanduwhulp).
Aangezien we 20 minuten lopen verwijderd zijn van het dichtstbijzijnde dorp is het opeens weer stil als de bus wegrijdt. Een van ons loopt de tuin in, plukt het avondeten en op ons Afrikaanse gemakkie maken we het avondeten.
’s Avonds doen we een spelletje, lezen we wat of gaan we met de haan mee op stok (oké, bij school zit geen haan, maar dat is ook de enige plek in Ghana waar je vanaf 5 uur ’s ochtends geen haan hoort).

We hopen dat jullie zo wat meer een beeld hebben. Voor nog meer idee staan er weer nieuwe foto’s op de site.
(Pieter aan het tuinieren, hij heeft hier opeens ontdekt dat hij groene vingers heeft, een jongetje in ‘onze’ papajaboom die ons fruithapje plukt en nog wat andere foto’s van in en om de school).

Het ga jullie goed!
Liefs Pieter en Ils