Zelfgemaakte appeltaart in Ghana!

Bij deze is het felicitatieregister voor Ils d’r 23e verjaardag geopend. We vieren het hier met een kop koffie en een stuk zelfgemaakte appeltaart met slagroom!

Helaas hebben we ook wat treuriger nieuws. Afgelopen donderdag zijn de Black Stars door Kameroen uitgeschakeld (1-2) in de halve finale van de Africa Cup. Waar het altijd één en al feest en herrie was na een gespeelde wedstrijd verlieten de supporters nu met hangende schouders het community center.
Gisteravond is er door het elftal nog wel voor een mooie afsluiter van het toernooi gezorgd: met 4-2 werd Ivoorkust verslagen. Toch nog reden voor een feestje. Vanavond is de finale van het toernooi tussen Egypte (de winnaar van twee jaar terug) en Kameroen.

Afgelopen week hebben we hier enorm gek weer gehad. We horen nu officieel naar de droogste en heetste periode van het jaar te gaan, waarin de wind uit de woestijn over het land waait. Nu zit er alleen een front precies boven Kumasi, waardoor het overdag heel warm, maar tegelijk heel vochtig is en het de afgelopen nachten een paar keer ongelofelijk hard geregend en gewaaid heeft. Donderdag liepen we terug vanuit Agona naar school toen het ging regenen; in no time helemaal nat! En toen we vrijdagavond uit eten gingen voor Ils d’r verjaardag konden we vanaf het balkon toekijken hoe Kumasi ongeveer onderstroomde.
We zijn er nog niet helemaal achter of dit weer in deze tijd van het jaar vaker voorkomt. Nana Afia zegt dat het normaal is, maar de serveerster had het over een wonder van God.

Op school liep het de laatste tijd ook raar. In januari kwam de broer van Nana Afia helpen met lesgeven op school. Het was echt superrelaxed om gewoon drie fulltime leraren op school te hebben, zodat de klassen ook beter verdeeld zaten, en er meer structuur was. Hij gaf op een goede manier les en heeft ons ook ontzettend geholpen met het voor elkaar krijgen van de put. Het was voor ons een beetje de eerste Ghanees die zijn zaken niet op ‘Ghanese wijze’ (lees: langzaam) regelde.
Twee weken geleden was hij alleen opeens ‘ziek’. Helaas kwamen wij hem daarna twee keer ’s avonds in het dorp tegen met een flinke kegel. Ook Nana, die hem overdag ging bezoeken kwam terug met het verhaal dat hij knikkebollend op zijn stoel zat en als een dronkeman praatte.
Het was voor ons een enorme teleurstelling om hem zo te zien. Van de één op de andere dag van iemand die supergoed en gedreven zijn werk deed naar een dronkeman. Hij zei nog dat hij langs wilde komen op school, maar hij is niet meer terug geweest…

Door hem is Nana er gelukkig wel van overtuigd geraakt dat er een derde docent nodig is op school. Dus afgelopen maandag stond daar ineens een nieuwe docente. Ze kon ons alleen niet echt overtuigen van haar kwaliteiten als docente. Tijdens haar lessen gaan kinderen een uur lang naar de wc (dat doen ze buiten in de bosjes), rennen gillend door de klas en over de veranda en staan gemoedelijk met z’n vieren buiten ‘water te drinken’. Ergens rees bij ons het idee dat ze de kinderen niet helemaal in de hand had ;-)
Komen we vrijdag bij Nana, blijkt dat zij haar geld heeft gegeven om niet te komen, maar om de één of andere reden blijft de docente dus wel komen. (het is hier redelijk gebruikelijk om wel geld te vragen voor werk waar niemand je om gevraagd heeft)
We zijn erg benieuwd of ze er maandag weer is en wat Nana hiermee gaat doen. We houden jullie op de hoogte!

P.S. Ellen, hartelijk bedankt voor de extra fotoruimte! We gaan ons best doen :-)
(klik op het kopje foto’s links in het kader voor alle foto’s)