Zie ginds...

Hallo lieve allemaal!

Na gebrek aan inspiratie, stroomuitval en internet-uitval weer een teken van leven :-) Bedankt weer voor al jullie reacties en mailtjes.

Een paar highlights uit de afgelopen weken, dus een hoop leesvoer.
We hebben twee weken geleden samen met Daniel (vriend van Yao en Marlieke) een schommel opgehangen in de grote boom bij de school. Deze werd door de kinderen echt mega-enthousiast onthaald. We hingen hem maandagochtend in het eerste lesblok op en toen de bel voor de eerste pauze klonk volgde er een ware stormloop naar de schommel. Iedereen wilde tegelijk, dus en passant hebben we ze direct geleerd wat in de rij staan is en dat dit handig is als iedereen een beurt wil. Vervolgens, ná het ‘kleuter-kegelen’, leerden ze ook snel dat het best handig is om die rij niet al te dicht bij de schommel te maken…

In ‘the office’ die aan de school vastzit, waar wij dus in wonen, hebben we de afgelopen weken ons best gedaan om de boel iets meer in te richten. Uit het Guest House van Nana Afia hebben we een aantal gordijnen meegekregen en in Agona opgehangen. Het wordt daar ’s ochtends namelijk heel vroeg licht (rond 5 uur) en dat zorgde ervoor dat we steeds erg vroeg wakker werden. Maar daar hebben we nu dus niet zoveel last meer van, en het is direct lekker aangekleed.
Ook hebben we bij de houtzagerij in de buurt een aantal planken laten zagen. Dat gaat ook op een typische manier. Eerst loop je langs stapels houten planken en palen en zeg je wat je wilt hebben. Het mannetje daar verteld wat het kost, daar kan je eventueel nog op afdingen, helemaal als je meer dingen koopt. Vervolgens komt er ergens anders vandaan iemand aanlopen die je plank meeneemt. Die volg je; je vertelt hem hoe lang de stukken moeten worden die hij moet zagen; hij tekent alles af onder het toeziend oog van drie of vier andere ‘zagers’ (lees: mensen die na het zien van de witte man besloten toch maar weer even pauze te houden); vervolgens onderhandel je over de prijs van het zagen (na wat lef hoefden we toch maar de helft van de prijs te betalen), waarna alles gezaagd wordt en ze het voor je langs de kant van de weg leggen, zodat je het mee kunt nemen naar huis.
Thuis aangekomen hebben we ze in een nisje opgehangen, waar ze nu als nette voorraadplanken dienst doen.

Op school zijn we nog steeds bezig met testen wat het niveau van de kinderen is en wat voor lesjes en lesmanieren het beste werken om ze op een leuke manier iets over te brengen. We proberen vooral toe te werken naar dat we structureel iets kunnen veranderen. We zoeken naar manieren die de juffen die er nu werken ook over kunnen nemen. Dat het dus niet is dat het allemaal leuk is nu wij er zijn, dat wij dingen anders doen (ook omdat we er de middelen voor hebben) en dat het gewoon weer op de oude manier doorgaat als we weer weg zijn. We zouden nu bijvoorbeeld allemaal goede schriften en werkboeken voor ze kunnen kopen, maar als die op zijn, kunnen ze die zelf niet aanschaffen.
De juffen lijken het wel leuk te vinden dat wij er zijn. Wel is het lastig dat ze alles wat wij doen wel best lijken te vinden. We krijgen niet heel erg veel feedback op wat wij doen, terwijl wij ons heel bewust proberen te zijn dat wat in Nederland werkt en wat ons goed lijkt, hier niet hoeft te werken of de beste manier is. Hierin zouden we wel graag wat meer contact met de juffen hebben.

Afgelopen vrijdag is er wel een Parent-Teacher-Assembly geweest, zeg maar een ouderavond (ochtend/middag in dit geval). Een heel aantal ouders kwam naar de school toe om met Nana Afia van gedachten te wisselen over hoe het op school ging. Een heel aantal ouders kwam ons speciaal vriendelijk begroeten en de oma van één van de kinderen uit Ils d’r klas kwam enthousiast ‘darling, darling’ roepend kennis met haar maken.
Uit deze vergadering kwam naar voren dat de ouders vonden dat de kinderen te veel speelden op school en dat hun uniformen hierdoor steeds vies werden. Wij hadden eerder al gesprekken met Nana Afia gehad over dat kinderen beter leren op een ietwat speelse manier en dat dag aan dag urenlang in de banken zitten niet de meest effectieve manier is om ze iets te leren. Dit heeft zij op de vergadering ook uitgelegd aan de ouders, die haar punt hopelijk begrijpen.
De opmerking van de ouders is trouwens wel redelijk schetsend voor het schoolbeeld dat in Ghana heerst. Het gaat er om discipline, vaderlandsliefde en stampen, stampen, stampen. Voordat wij naar Ghana gingen lazen we ergens dat Ghana ‘te vergelijken is met Nederland 100 jaar geleden’. Voor de manier van lesgeven lijkt dat dus zeker op te gaan (kinderen worden ook nog geslagen, al lijkt dat gelukkig al veel minder te worden).
Ook hier ligt dus een uitdaging, om dat idee van wat een school kan zijn te veranderen. Om hieraan te werken zijn we bijvoorbeeld bezig met meer sporten en spelen op school en proberen we de klaslokalen op te vrolijken met werkjes en kleurplaten van kinderen, educatieve posters en met een zelfgemaakt soort aap-noot-mies-alfabet (zie de foto’s).

Met ons gaat het verder ook erg goed. We worden er steeds beter in om zelf met lokale ingrediënten lekkere maaltijden te maken. Net als het voorbeeld van de houtzagerij wordt het steeds leuker om uit te vinden waar bepaalde ingrediënten te krijgen zijn en wat ze ongeveer moeten kosten. Vorige week was de gasfles waarmee we koken leeg, en dan kost het je een reis van dik een half uur met de trotro om ergens te komen waar ze hem bij kunnen vullen én waar gas voorradig is (Pieter was gelukkig al en keer eerder op verkenning geweest).
Als we ingrediënten halen is de prijs vaak twee keer zo hoog als de werkelijke prijs, daar trappen we nu ook niet meer in en dingen er lustig op af.

Verder hebben we 2 weken geleden een sportdag gehad op de school van 2 andere vrijwilligers. Het was een erg leuke dag! We hebben met 10 man en nog vertalers 180 kinderen een hele dag spelletjes laten doen. Pieter begeleide het blikgooien en Ils het spijkerpoepen.

Zo, het is al weer december. Niet dat je dat begrijpt als je hier zit, want hier wordt het alleen maar warmer. Maar ondanks dat vieren ook wij komende week met de andere vrijwilligers en Yao en Marlieke sinterklaas, met gedichten, kado’s en surprises en al!
Sint weet ons ook overal te vinden…